Zespół został powołany do życia w 1972 roku. Jego kierownikiem i założycielem, a także pierwszym reżyserem i choreografem był ks. Bronisław Wojdyła, późniejszy biskup Polskiego Kościoła Narodowego. Kierownictwem muzycznym zajmował się Kazimierz Łabno, absolwent chicagowskiego konserwatorium, profesor muzyki i śpiewu. Sprawował on pieczę nad kapelą towarzyszącą zespołowi, a także opracował muzycznie spektakle grupy (Wesele rzeszowskie, Wianki, Sobótkę Świętojańską z tańcami krakowskimi oraz tańce indiańskie – Taniec księżycowy, Taniec orłów, Taniec czarownic). „Rzeszowiacy” skupili się bowiem na programach prezentujących obrzędy ludowe. W repertuarze mieli przede wszystkim folklor z regionów rzeszowskiego i krakowskiego oraz tańce ziemi lubelskiej.

Już w 1974 roku „Rzeszowiacy” przyjechali na III Światowy Festiwal Polonijnych Zespołów Folklorystycznych w Rzeszowie i zdobyli najwyższe trofeum. W tym samym roku gościli w Mielcu, a jednym z efektów tej wizyty było objęcie ich opieką, patronatem przez zespół „Rzeszowiacy” działający przy WSK w Mielcu. Chicagowska grupa, kierowana przez księdza Wojdyłę, od początku istnienia pragnęła bowiem nawiązać współpracę z innymi zespołami, aby uczyć się od nich polskich tańców.

W 1977 roku zespół liczył 40 tancerzy i 10 muzykantów i działał przy Kole Młodzieży Polskiej w Chicago. Występował podczas różnorodnych uroczystości i świąt. Ciekawostką może być fakt, iż członkowie zespołu wraz z księdzem Wojdyłą zagrali epizod w znanej komedii Sylwestra Chęcińskiego pt. Kochaj albo rzuć.

W latach 90. XX wieku z „Rzeszowiakami” współpracował Mieczysław Affek, choreograf sztumskiego zespołu „Powiślanie”. Chicagowską grupę prowadziła wtedy Magdalena Solarz.

Opracowała Justyna Dąbrowska

Źródła: Archiwum Nagrody im. Oskara Kolberga, R. Dzieszyńki, Siedem szczęśliwych festiwali, Lublin 1989 oraz portal internetowy www.powislanie.art.pl.