Urodził się 14 VI 1895 r. we wsi Więckowy na pograniczu Kaszub i Kociewa (d. pow. Kościerzyna) woj. gdańskie. Pochodził ze starej rodziny drobnoszlacheckiej. W czasie I wojny światowej ranny koło Mławy, był leczony w Świeciu. Tam po raz pierwszy zajął się snycerstwem i rzeźbieniem. Po zakończeniu II wojny osiadł na rodzinnym gospodarstwie w Więckowych.

Był rzeźbiarzem-ptasznikiem. Ptaki rzeźbił przez całe życie: pojedyncze, w stadach, na gałązkach, w zabawkach, z postaciami ludzkimi, na meblach. Ptaki o nadzwyczajnych kształtach i kolorystyce: dudki, pawie, koguty, bociany, sroki, papugi, gołębie i wiele, wiele innych. Obdarzał nimi dzieci, chętnie rozdawał starszym do przystrojenia domów. Oprócz ptaków wykonywał i rzeźbił różnorodne zabawki: karuzele, wiatraczki, ,,aroplany”, konie na biegunach, żołnierzy, leśne zwierzęta. Wykonywał także rzeźby sławnych Polaków- Kopernika, Sobieskiego, Kościuszkę, Mickiewicza, czy Pułaskiego. Chętnie zdobił snycerką i płaskorzeźbą meble, ramy do obrazów, zegary itp. Wykonywał też rzeźby figuralne o tematyce sakralnej, historycznej i postacie wiejskie. Np. na konkurs ,,M. Kopernik w rzeźbie ludowej” (Toruń 1973) wykonał udaną rzeźbę astronoma w kamieniu. W konkursach sztuki ludowej uczestniczył rzadko ponieważ większość ogłaszanych konkursów miało określoną tematykę obcą rzeźbiarzowi. Chętniej natomiast korzystano z rzeźb Rekowskiego w wystawiennictwie muzealnym.

Największy zbiór rzeźb S. Rekowskiego posiada Dział Etnograficzny Muzeum Narodowego w Gdańsku.

Stanisław Rekowski zmarł w 1984 roku.

Marian Pokropek