Sabina Masełbas tkaczka dywanów osnowowych urodziła się w 19 XI 1897 r. w Wasilówce k/Janowa i tam do śmierci mieszkała. Pracowała na własnym gospodarstwie rolnym i zajmowała się tkactwem, którego nauczyła się od matki. Razem tkały płótno, ręczniki i obrusy. Około 1923 r. nauczyła się wyrabiać dywany dwuosnowowe, ale były to tkaniny we wzory zapożyczone z fabrycznych dywanów  żakardowych. Po II wojnie światowej artysta plastyk Zofia Brancewicz ze Spółdzielni „Białostocki Przemysł Ludowy” skłoniła S. Masełbas do tkania „dywanów starożytnych w zwierza, ptaki i drzewka”. Tkaczka  do czasu otrzymania renty w 1975 r. stale współpracowała z CPLiA w Białymstoku wykonując dywany, jeden z nich trafił do Elżbiety Królowej Anglii.

Tkaczka przekazała swe umiejętności córce, synowej i wnuczce oraz kilkunastu dziewczętom ze wsi. Większość z nich do dziś kontynuuje tradycję tkactwa dywanów dwuosnowowych. Dywany wykonywała z surowca mechanicznie przędzionego dostarczanego ze Spółdzielni lub przędzionej własnoręcznie na kołowrotku. Używała barwników naturalnych. Wzory czerpała z dawnych dywanów i z wyobraźni. Uczestniczyła w kilkunastu wystawach, konkursach, kilkakrotnie w Białymstoku, także w Warszawie, Łodzi, Kielcach, Rzeszowie, Lublinie, Płocku i Toruniu. Nagradzana. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz w 2009 roku W Białowieskim Parku Narodowym. Brała udział w kilku kiermaszach i targach sztuki ludowej, m.in. w Płocku, Warszawie.

Dywany S. Masełbas posiadają muzea W Białymstoku, Łodzi, Warszawie i in.

Sabina Masełbas zmarła w 1984 roku.

Marian Pokropek