Urodził się w 1908 r. w Sławnie koło Gniezna. Studia etnologiczne odbył na Uniwersytecie Poznańskim, uzyskując magisterium w 1932 r. Doktoryzował się w 1950 r. Ostatnie sześć lat przed wojną pracował w Muzeum Śląskim w Katowicach, szczegółowe badania etnograficzne prowadził w Beskidzie Śląskim. Rezultaty opublikował w cennych pracach: „Zarys kultury materialnej górali śląskich” (1936) oraz „Strój górali śląskich” (1956). Po wojnie pracował w muzeach w Bytomiu, Łodzi, Krakowie, a od 1958 r. osiadł w Gdańsku i tworzył tam dział etnograficzny w Muzeum Pomorskim (obecnie Muzeum Etnograficzne – Oddział Muzeum Narodowego w Gdańsku). Był doskonałym badaczem terenowym. Zgromadził dla muzeów polskich kilkanaście tysięcy zabytków kultury ludowej. Największe zasługi przy stworzeniu niezwykle cennego zbioru reliktów ludowej kultury materialnej i artystycznej z Pomorza (zwłaszcza Kaszub i Kociewa) oraz Żuław. Muzeum w Gdańsku-Oliwie, to jego dzieło, zaś muzea w miastach województwa gdańskiego zawdzięczają mu merytoryczne konsultacje, inspiracje, scenariusze wystaw i wzory opracowań zbiorów oraz dokumentacji naukowej. Opublikował około stu artykułów oraz książki poświęcone Pomorzu „Sztuka ludowa Pomorza Gdańskiego” (1965), ,,Kociewska sztuka ludowa” (1973), „Rok obrzędowy na Pomorzu” (1986). Obok pracy naukowej i muzealnej Longin Malicki prowadził szeroką działalność popularyzatorską. Był współzałożycielem w Gdańsku oddziału Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego i od 1961 r. jego prezesem. Ponad dwadzieścia lat był też wybierany na członka Zarządu Głównego PTL.

Longin Malicki zmarł w Gdańsku w 1986 roku.

Aleksander Błachowski