Pałuki są niewielkim regionem leżącym na terenie północno-wschodniej Wielkopolski. Dzięki inicjatywom Klary Prillowej, rzeźbiarki, hafciarki, skrzypaczki i animatorki, Kcynia, w której Piotr Woliński urodził się w 1951 roku i mieszka do dziś, stała się w latach 60-tych XX wieku silnym ośrodkiem pałuckiej sztuki ludowej. Piotr Woliński już jako chłopiec śpiewał i tańczył w zespole „Pałuki” i bardzo wcześnie trafił do „szkółki” pani Klary. Dzieci gromadziły się u niej w przestronnej szopce w głębi podwórza jej domu i próbowały swych sił w lepieniu figurek czy ptaszków z gliny lub w rzeźbieniu ich w drewnie. Dla Piotra Wolińskiego fascynacja rzeźbą stała się sposobem na życie.

Swoją pierwszą nagrodę w konkursie pałuckiej sztuki ludowej artysta otrzymał w roku 1969. Od tej pory pracował systematycznie i zdobył kilkadziesiąt nagród w rozmaitych konkursach. To imponujący dorobek, tym bardziej, że wiele nagród uzyskał w imprezach ogólnopolskich. Jego prace były eksponowane w Toruniu, Bydgoszczy, Lublinie, Chojnicach, Warszawie, Poznaniu, Częstochowie, Wągrowcu, Wałczu, Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, Sopocie, Płocku, Nakle, Kruszwicy i w miastach pałuckich – Szubinie, Żninie i Kcyni. Można je było zawsze zobaczyć na wystawach sztuki ludowej regionów województwa bydgoskiego urządzanych za granicą – w Rumunii, Niemczech, Bułgarii, na Ukrainie i we Francji.

Piotr Woliński jest rzeźbiarzem zdolnym i pracowitym. Jednocześnie jest to człowiek bardzo skromny i życzliwy. Cechuje go poważny stosunek do każdego dzieła, które podejmuje się wykonać. Jego rzeźby są zawsze owocem długich przemyśleń, poszukiwań, refleksji, dlatego często zaskakuje oryginalnym opracowaniem tematu. Do niektórych konkursów ogólnopolskich, m.in. im. Jakuba Wujka na rzeźbę o tematyce biblijnej (Wągrowiec 1991-2001) przygotowuje się przez wiele miesięcy, czego rezultatem są potem pierwsze i specjalne nagrody za zestawy kilkunastu rzeźb.

Na przestrzeni lat Piotr Woliński wypracował swój własny styl. Jego pojedyncze figury czy wielofiguralne sceny komponowane w rzeźbie i płaskorzeźbie, polichromowane czy też pozostawione w naturalnym kolorze drewna, utrzymane są w konwencji realistycznej. Galeria postaci, jakie w swojej rzeźbie utrwalał, jest bardzo bogata. Najwcześniej były figurki „ludowe”, lecz udział w konkursach na postacie historyczne (Toruń – „Kopernik w rzeźbie ludowej” 1973, „Wielcy Polacy w rzeźbie ludowej” 1975) czy biblijne (Wągrowiec), na szopki czy rzeźbę sakralną (Chojnice), znacznie poszerzył tematykę jego prac. Konkursy pałuckiej sztuki ludowej ogłaszane corocznie od 40 lat w Szubinie nie narzucają twórcom określonych tematów. Piotr Woliński przywozi na nie zwykle duży zestaw rzeźb, w większości o tematyce religijnej lub historycznej. Wykonuje często figury Matki Bożej (Pieta, Częstochowska, Licheńska, Pięknej Miłości z bydgoskiej konkatedry i inne), krucyfiksy z Chrystusem Ukrzyżowanym (w 1999 roku wykonał krzyż dla Jana Pawła II i osobiście go wręczył w czasie pobytu papieża w Bydgoszczy).

Od kilkunastu lat, poza własną twórczością, wiele czasu poświęca na pracę z uzdolnionymi chłopcami z Kcyni. Uczy ich techniki rzeźbienia oraz zasad komponowania. Piotr Woliński jest obecnie najzdolniejszym rzeźbiarzem na Pałukach zaliczanym do nurtu „ludowego”.

Wanda Szkulmowska