Marian Kaczmarczyk urodził się 1938 roku w Komarowie Osadzie, mieszka zaś w Zamościu. Debiutował na łamach „Zielonego Sztandaru” w 1957 roku. W latach 1964-1972 związany był z Korespondencyjnym Klubem Młodych Pisarzy w Lublinie. Od 1967 roku jest Członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych, a od 1988 roku należy do Krajowego Klubu Literackiego przy „Scenie Ludowej” w Krakowie.

Opublikował około dwóch tysięcy fraszek, aforyzmów, wierszy lirycznych i satyrycznych, miniatur literackich oraz wierszy dla dzieci.

Jest autorem wielu tomików poetyckich, m.in.: Róże i kolce (1983), I pod gruszą Ewy kuszą (1993), Co kto ma (1993), Prośba (1997), Myśli i myślątka (1997), Dziwak (2000), Młyn drwin (2000), Promień uśmiechu (2002). Jego wiersze i fraszki znalazły się także w antologiach: Wieś Tworząca – tom III, IV, V, VI, VII, VIII, Całe bogactwo domu (1986), Nasz chleb powszedni (1983), Zolnik (1980), Wiersze proste jak życie (1966), Ojczyzna (1987), Widnokrąg z koniczyną (1985), Złote ziarna (1985), Śródpolne pacierze (1989), Ziarna wiecznej nadziei (1994).

Publikował także w czasopismach „Kamena”, „Nowa Wieś”, „Sztandar Ludu”, „Kurier Lubelski”, „Nasza Wieś”, „Tygodnik Kulturalny”, „Zielony Sztandar”, „Gromada”, „Dziennik Wschodni”, „Gazeta Ludowa”, „Magazyn Kresowy”, „Wieści”. Utwory Mariana Karczmarczyka były też wykorzystywane na antenie Polskiego Radia i w telewizji. Doczekały się również licznych przedruków w prasie zagranicznej, m.in. na Słowacji i w Rosji.

Marian Karczmarczyk jest laureatem wielu konkursów regionalnych i ogólnopolskich. Otrzymał m.in. I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na Satyrę zorganizowanym przez Oddział Lubelski STL (1974), wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie na zestaw wierszy lirycznych (Łomża 1976), I nagrodę w Konkursie Poetyckim im. Stanisława Bojarczuka zorganizowanym przez Krasnostawski Dom Kultury (1988), wyróżnienie w Konkursie Poetyckim „Ziarno” w Krasnymstawie (1989), nagrodę Wojewody Zamojskiego w V Konkursie Poetyckim im. Stanisława Buczyńskiego w Zamościu (1997), II nagrodę w Konkursie Poetyckim pod nazwa „Tomaszów moje miasto, mój dom” zorganizowanym przez Tomaszowski Dom Kultury (1986), nagrodę specjalną w Konkursie Poetyckim „Ziarno” (Krasnystaw 1983), I nagrodę w Konkursie Satyrycznym zorganizowanym przez Wojewódzki Dom Kultury w Zamościu (1988) oraz wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. J. I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej (1992). Zdobywał również nagrody i wyróżnienia w konkursach na zestaw wierszy religijnych organizowanych przez Kurię Diecezjalną w Lublinie, m.in. w latach 1980, 1983, 1985, 1989 i 1990.

Za wybitne osiągnięcia twórcze został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1988) i dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (1997 i 2003).

Twórczość Mariana Karczmarczyka jest jasna i komunikatywna, nie ma w niej śladów zawiłości formalnych. Swoisty humor i bezpretensjonalny charakter literackiej wypowiedzi sprawiają, że lektura jego utworów urzeka pięknem słowa i skłania do refleksji.

/red.K.M./