Władysław Kulawiak urodził się w 1943 roku w Odrowążu. Jego ojciec, znakomity rzemieślnik, kowal-odlewnik miał duży wpływ na rozbudzenie w synu zainteresowań artystycznych. On, w wieku 14 lat, po ukończeniu szkoły podstawowej, całkowicie poświęcił się pracy ludwisarskiej i pod okiem ojca, który był jego pierwszym nauczycielem zawodu, zaczął tworzyć nowe wzory dzwonków (janczarskie i pasterskie). Jego wyroby użytkowe i dekoracyjne zyskiwały wysokie oceny i uznanie odbiorców. W 1974 roku, po wielu latach pracy i po ciągłym doskonaleniu umiejętności, nawiązał ścisłą współpracę z „Cepelią”. W tym czasie odbyły się pierwsze publiczne pokazy jego prac.

W latach 1983-1999 brał udział w wielu konkursach i wystawach. Za swoje prace z dziedziny odlewnictwa i metaloplastyki otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. na Targach Sztuki Ludowej w Krakowie i w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, podczas Zakopiańskich Warsztatów Rękodzieła Ludowego (I nagroda), na wystawie „Wyroby ze skóry i metalu” w Lublinie (wyróżnienie). Artysta był także wielokrotnie nagradzany podczas „Sabałowych bajań” w Bukowinie Tatrzańskiej i podczas Festiwalu Folkloru Ziem Górskich. W 1996 roku otrzymał wyróżnienie na wystawie „Współczesna sztuka ludowa” organizowanej przez STL i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Władysław Kulawiak był jednym z nielicznych twórców, którzy kultywowali trudną sztukę odlewnictwa. Do działalności artystycznej zachęcił również żonę, która razem z nim prowadziła warsztat. Małżonkowie wspólnie kontynuowali rodzinne tradycje odlewnictwa – trudnej i pięknej dziedziny rękodzieła ludowego.

Artysta był aktywnym działaczem społecznym, członkiem Zarządu STL w Lublin. Jego prace znajdują się w Stałej Galerii Wystawienniczej STL w Lublinie, a o jego twórczości opowiada dokumentalny film telewizyjny.

Władysław Kulawiak zmarł 12 marca 2021 roku.

Alina Mazewska