Urodził się 5 października 1961 r. w polskiej rodzinie w Wilnie. Maturę zdał w 1979 r. w szkole średniej nr 19. (obecnie Szkoła im. Wł. Syrokomli). Studiował w Wileńskim Instytucie Inżynierów Budowlanych (obecnie Uniwersytet Techniczny im. Gedyminasa). W 1984 r. po obronie pracy magisterskiej, zdobył zawód inżyniera budownictwa. Został skierowany do pracy w Sołecznickiej Rejonowej Organizacji Budowlanej. W latach 1986-1993 pracował jako kierownik działu mechanizacji, później jako wykładowca przedmiotów technicznych w Wileńskiej Pomaturalnej Szkole Rolniczej. Od 1995 r. pracuje w Samorządzie Rejonu Wileńskiego, w latach 1995-2000 jako kierownik działu architektury i budownictwa, obecnie jako główny specjalista do spraw etnokultury i dziedzictwa kulturowego.
Dzięki staraniom rodziców Bronisława i Elwiry Wiszniewskich, od lat dziecięcych zaczął interesować się historią Polski i Litwy, a w latach studiów rozpoczął badania historii kultury materialnej Wileńszczyzny. Od roku 1989 stale, w miarę swoich możliwości, pomaga w organizowaniu badań prowadzonych przez mniejsze i większe grupy studentów katedry Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1989-2000 uczestniczył w przygotowaniu i zakładaniu Muzeum Etnograficznego Wileńszczyzny, w którym od 2001 r. organizuje wystawy twórców ludowych z Wileńszczyzny.
Razem z Michałem Treszczyńskim od 1989 r. organizuje wystawy twórców ludowych Wileńszczyzny podczas corocznych Festynów Kultury Polskiej „Kwiaty Polskie” w Niemenczynie.
W latach 1995-2000 był przewodniczącym komisji do spraw dziedzictwa kulturowego rejonu wileńskiego.

/red.K.M./