Urodził się w 1929 r. we wsi Bachórz położonej na Pogórzu Dynowskim w malowniczej dolinie przełomu Sanu. Maturę zdał w Zakładzie Wychowawczo-Naukowym w Krzeszowicach koło Krakowa prowadzonym według wzorów liceum w Krzemieńcu. W 1953 r. ukończył dziennikarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1955 r. uzyskał magisterium z historii na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1955-1989 był dziennikarzem w ,,Chłopskiej Drodze”. Zajmował się dawną i współczesną kulturą wsi. Szczególnie interesowała go twórczość obecnych kontynuatorów tradycji sztuki ludowej. Był inicjatorem nagrody im. Jana Pocka, którą przez kilkanaście lat przyznawało twórcom ludowym kolegium powołane przez redakcję „Chłopskiej Drogi”. Pragnąc stworzyć w stolicy promocję współczesnych artystów ludowych uprawiających różne gałęzie sztuki i rękodzieła tradycyjnego podjął organizację w hotelu „Dom Chłopa” wystaw indywidualnych, prezentujących artystyczny dorobek poszczególnych twórców. Zrealizował ponad 20 takich ekspozycji, do których napisał obszerne katalogi. W Klubie Publicystów Kulturalnych Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich organizował spotkania twórców ludowych, etnografów i dziennikarzy, mające na celu popularyzację aktualnej problematyki zachowania dziedzictwa kulturalnego oraz mecenatu nad nosicielami tradycji ludowych. Od założenia Stowarzyszenia Twórców Ludowych (1968) był członkiem jego Rady Naukowej, a ponad 10 lat wiceprzewodniczącym. Odegrał ważną rolę w uświadamianiu środowisku dziennikarzy polskich faktu wielkiej wartości kultury ludowej w obrębie kultury narodowej. Był przyjacielem twórców ludowych. Wielu z nich utrzymywało z nim kontakt korespondencyjny i osobisty.

Aleksander Błachowski