Rzeźbiarz związany z Łukowskim Ośrodkiem Rzeźby Ludowej. Należy do grona wybitnych twórców i popularyzatorów sztuki sięgającej do ludowych tradycji. Urodził się w 1947 roku w położonej niedaleko Łukowa wsi Budziska. W rodzinnej okolicy zetknął się w młodości z twórczością ludowych artystów, którzy zainspirowali go do podjęcia własnych prób rzeźbiarskich. Do grona swoich mistrzów zalicza Wacława i Bolesława Susków, Ryszarda Sęka, Mariana Adamskiego, Tadeusza Cąkałę i Tadeusza Lemieszka. Od wielu lat przyjaźni się z innym wybitnym łukowskim rzeźbiarzem Mieczysławem Gaja, z którym od 1994 roku prowadzi zajęcia rzeźbiarskie z dziećmi i młodzieżą. Założona wówczas, w ramach prowadzonego przez Ministerstwo Kultury i Sztuki programu „Ginące zawody”, szkółka rzeźbiarska dzisiaj przyjmuje kolejne już pokolenie dziewcząt i chłopców pragnących spróbować swych sił w rzeźbieniu. Ponad 150 osób poznało techniki obróbki drewna, nauczyło się posługiwać narzędziami, podjęło pierwsze próby wykonania własnych prac. Wielu z nich zauroczonych pasją artystów–instruktorów rzeźbi do dzisiaj. Zawadzki nie ustaje w poszukiwaniu nowych talentów, uczestniczy w licznych spotkaniach w szkołach powiatu łukowskiego. Wygłasza prelekcje, prowadzi pokazy rzeźbienia, opowiadając przy tym o sukcesach najwybitniejszych przedstawicieli ośrodka łukowskiego, rozbudza w dzieciach i młodzieży potrzebę kreacji, gwarantującej satysfakcję z własnoręcznie wykonanych przedmiotów oraz miłość do drewna, najwspanialszego materiału, szeroko wykorzystywanego w kulturze ludowej.

We własnej twórczości tworzy rzeźby pełnoplastyczne i płaskorzeźby. Pracuje w ukochanym przez rzeźbiarzy drewnie lipowym, miękkim, łatwo poddającym się obróbce. Formę rzeźb bardzo dokładnie obmyśla, gdyż wykonując je z jednego kloca drewna, nie może popełnić niemożliwej do naprawy pomyłki. Prace Mieczysława Zawadzkiego są pięknie polichromowane. To zasługa żony, Czesławy, która od lat uczestniczy w realizacji pasji męża i żywymi barwami podkreśla formę rzeźb. Rzeźby Zawadzkiego cechuje syntetyczne ujęcie przedstawianej tematyki, zaś w wielopostaciowych kompozycjach umiejętność wyboru najważniejszych elementów dla przedstawianej idei, co czyni ją czytelną dla odbiorcy i atrakcyjną w formie.

Mieczysław Zawadzki opowiada w swojej twórczości o najważniejszych dla niego wartościach: szacunku dla pracy, przeszłości i religii. Chętnie przywołuje wspomnienia o zwyczajach i obrzędach rolniczych oraz religijnych, zapamiętanych z dzieciństwa. Pragnie je poprzez swoje rzeźby zachować w pamięci rodaków.

Od 1977 roku rzeźbiarz przedstawia swoje prace w konkursach sztuki ludowej. Zdobył w nich wiele nagród. Ze szczególnym sentymentem wspomina 10 edycji „Sztuki ludowej Południowego Podlasia” , kiedy to podczas pokonkursowych wystaw przedstawiał prace publiczności muzealnej Białej Podlaskiej, Siedlec i Łukowa. Uczestniczył w kilkunastu zbiorowych wystawach w kraju i dziesięciu za granicą. W 2013 roku w łukowskim muzeum odbyła się wystawa indywidualna zrealizowana w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Było to drugie stypendium twórcze, pierwsze otrzymał w 2008 roku. Zawadzki od lat przygotowuje własne ekspozycje na targi sztuki ludowej organizowane przy Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym czy Jarmarku Jagiellońskim w Lublinie. Uczestniczy także w kiermaszach sztuki ludowej w rodzinnym Łukowie, Warszawie i Krakowie. Prace artysty znajdują się w zbiorach polskich muzeów, w tym Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, Muzeum Lubelskiego w Lublinie, Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej, Muzeum Regionalnego w Łukowie, a także w wielu kolekcjach prywatnych.

Mieczysław Zawadzki od ponad 20 lat aktywnie pracuje na rzecz środowiska łukowskich twórców w Stowarzyszeniu Twórców Ludowych. W latach 1993-2001 był prezesem Oddziału Siedleckiego STL, zaś w kadencji 2005-2009 pełnił funkcje prezesa Oddziału Łukowskiego STL. Był także w latach 1997-2001 członkiem Zarządu Głównego STL.

W 2015 roku, w roku jubileuszu 50-lecia Łukowskiego Ośrodka Rzeźby Ludowej został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Otrzymał także w 2010 roku Złoty Krzyż Zasługi, zaś w 2001 roku Srebrny Krzyż Zasługi. Posiada odznakę Zasłużonego Działacza Kultury (1986) i Zasłużonego dla Kultury Polskiej (2010). Otrzymał wiele dyplomów, wśród których wysoko ceni Dyplom Ministra Kultury i Sztuki z 1987 roku oraz Dyplom Pamiątkowy Województwa Lubelskiego z 2013 roku.

Alicja Mironiuk Nikolska