Elżbieta Daniszewska urodziła się w 1924 roku w Knyszynie, tam również mieszkała. Wiersze publikowała na łamach prasy krajowej i regionalnej oraz w wydawnictwach zbiorowych Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Swoje utwory (proza, poezja, pamiętniki, gawędy) wydawała w prasie w latach 1969-1994. Jej wiersze ukazywały się między innymi w „Chłopskiej Drodze”, „Przyjaciółce”, „Świecie Młodych”, „Dzienniku Ludowym”, „Zielonym Sztandarze”, „Kamerze”, „Kontrastach”, Biuletynie STL, „Gazecie Białostockiej”, „Gazecie Współczesnej”, „Kurierze Podlaskim”. Publikowała je także w następujących tomikach poetyckich i antologiach: „Od świtu do zmierzchu” (1991), „Ludziom i ziemi” (1984), „Polska nam Papieża dała” (1993), „Poeci ludowi Ojcu Św.” (STL), „Tyle we mnie wszystkiego” (1993), „Sianokosy poetyckie” (1994).

Poetka ukazywała w swoich wierszach życie wiejskich ludzi, ich kulturę i zwyczaje, życiową mądrość, radość i smutek. Z dużą wrażliwością malowała także pejzaże wiejskiej przyrody.

Elżbieta Daniszewska była również niestrudzoną animatorką życia kulturalnego w swojej wsi, działaczką PSL, założycielką i członkiem Klubu Poetów Ludowych i członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Odbywała wiele spotkań autorskich. Była autorką tekstów piosenek dla kierowanego przez nią zespołu folklorystycznego „Kołowrotek” z Knyszyna.

Za zasługi w dziedzinie pisarstwa ludowego oraz za działalność kulturalną i społeczną została odznaczona m.in. „Orderem Serca – Matkom Wsi” w 1975 roku, Medalem Pamiątkowym im. Stanisława Staszica oraz dyplomem i nagrodą Ministra Kultury i Sztuki w 1994 roku.

Elżbieta Daniszewska zmarła w 2013 r.

Barbara Zagórna-Tężycka