Urodził się w 1929 r. w Chojnicach. Prof. dr hab. L.Bielawski jest etnomuzykologiem, pedagogiem światowej sławy antropologiem muzyki, zasłużonym w dziedzinie upowszechniania folkloru. Studia muzykologiczne ukończył w 1954 r. na Uniwersytecie w Poznaniu. Od 1955 r. był pracownikiem naukowym Instytutu Sztuki PAN w Warszawie, gdzie w 1965 r. uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy Rytmika polskich pieśni ludowych (Kraków 1970); w 1974 r. tytuł doktora habilitowanego na podstawie pracy Strefowa teoria czasu i jej znaczenie dla antropologii muzycznej (Kraków 1976). W 1969 r. został kierownikiem pracowni folkloru, w 1992 r. również zakładu historii i teorii muzyki. W Akademii Muzycznej w Warszawie od 1975 r. wykładał folklor, w latach 1987-1993 kierował katedrą teorii muzyki. Jest członkiem Komitetu Nauk o Sztuce PAN. W pracy naukowej profesora szczególne miejsce zajmowały najważniejsze dla współczesnej etnomuzykologii polskie wydawnictwa źródłowe. L. Bielawski był inicjatorem, autorem koncepcji i redaktorem naczelnym serii „Polska pieśń i muzyka ludowa. Źródła i materiały” (publikacja pieśni z Pomorza, Ziemi Łomżyńskiej, Sieradzkiego i Łęczyckiego). W 1998 r. wspólnie z Aurelią Mioduchowską wydał „Kaszuby. Polska pieśń i muzyka ludowa”.

Jest autorem oryginalnych prac dotyczących polskiego folkloru: „Drogi i bezdroża muzykologii polskiej” (Wrocław1986); wybory prac o muzyce ludowej Adolfa Chylińskiego (1961), Jadwigi i Mariana Sobieskich (1973); szereg artykułów o muzyce ludowej i metodach jej badania; rozprawy o ludowych inspiracjach w twórczości Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego.

Profesor opracował wiele haseł encyklopedycznych z dziedziny etnomuzykologii m.in. w : „Słowniku Folkloru Polskiego” (red. J. Krzyżanowski, 1965) i „Encyklopedii Muzycznej” (PWN, 1977).

Był członkiem Komitetu Redakcyjnego Dzieł Wszystkich Oskara Kolberga. 

Zajmował się działalnością organizacyjno-naukową, procedurami przewodów doktorskich i habilitacyjnych. Wchodził w skład komisji do Spraw Tytułów Nauk PAN. Zasiadał w zarządzie Instytutu Muzyki Tradycyjnej działającym przy UNESCO. Działał także w Radzie Naukowej Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego.

W roku 2014 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w tworzeniu i upowszechnianiu polskiej kultury ludowej.

 /red.K.M./