Józef Hulka urodził się w 1926 roku, jego żona Anna w 1925 roku, od urodzenia mieszkali w Łękawicy k/Żywca.

Lata II wojny światowej Józef Hulka wraz z rodzicami spędził w Nowosądeckiem. Tam, jako 15-letni chłopiec wykonał pierwszą rzeźbę - krucyfiks. Po zakończeniu wojny wrócił do Łękawicy. Wkrótce wykonał rzeźbę św. Jadwigi do Pomnika Grunwaldzkiego wzniesionego obok kościoła parafialnego w Gilowicach.

Twórczością Józefa Hulki zainteresowało się Muzeum w Żywcu, które zaprosiło artystę do udziału w I Konkursie Sztuki Ludowej Żywiecczyzny (1951 r.). Twórca wykonał kilka rzeźb i obrazów na szkle, za które otrzymał I nagrodę. Obrazy Józefa Hulki zakupił do zbiorów Muzeum Etnograficznego w Krakowie Tadeusz Seweryn, który zachęcił twórcę do wyjazdu do Zakopanego na naukę u malarki Heleny Roj-Kozłowskiej. W 1954 roku Józef Hulka za namową malarki wykonał kilka obrazów na konkurs do Warszawy, na którym zdobył I nagrodę ex aequo z Heleną Roj-Kozłowską.

Pod koniec lat 50-tych twórca został nagrodzony medalem X-lecia PRL i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Nazwisko artysty zaczęło pojawiać się w wielu katalogach i czasopismach. Po przerwie w twórczości rzeźbiarskiej i malarskiej w latach 60-tych, do czynnego uczestnictwa w konkursach i wystawach sztuki ludowej powrócił w latach 70-tych. W 1973 roku w Konkursie Rzeźby Ludowej (Bielsko-Biała) zdobył II nagrodę, a w Konkursie Współczesnego Malarstwa na Szkle Karpat Polskich (Rabka, 1976) otrzymał III nagrodę.

Pod koniec lat 70-tych i przez następne dziesięciolecie Józef Hulka zajął się wykonywaniem szopek kolędniczych oraz rekwizytów obrzędowych, związanych głównie z Bożym Narodzeniem, Nowym Rokiem i uroczystością Trzech Króli. Robił gwiazdy, maski, kozy itp. W pracy zaczęła pomagać twórcy żona Anna. W ich dorobku rzeźbiarskim dominuje tematyka sakralna: wizerunki Matki Boskiej, Chrystusa, świętych oraz sceny biblijne - „Zwiastowanie”, „Ucieczka do Egiptu”, „Pokłon Trzech Króli”. W pracach artystów często pojawiają się scenki z życia wsi, prezentacje dawnych obrzędów, postacie historyczne i literackie. Rzeźby twórców wyróżnia prostota i mistrzowska precyzja. Często były malowane farbami olejnymi, które doskonale harmonizują z całością bryły.

Józef Hulka rzeźby figuralne i płaskorzeźby wykonuje w drewnie lipowym, olchowym, a także brzozowym. Pozostawia je w stanie surowym. Malowaniem zajmowała się natomiast jego żona Anna. Od ponad trzydziestu lat Hulkowie wspólnie realizowali większość prac. Efektem ich twórczej pracy były również charakterystyczne dwuwieżyczkowe, piętrowe szopki ze statycznymi figurkami i ruchomymi kukiełkami oraz autorskie widowisko „Szopka kukiełkowa.

Józef i Anna Hulkowie uczestniczyli w wielu konkursach i wystawach sztuki ludowej. W ogólnopolskim konkursie „Plastyka obrzędowa w Polsce” (Toruń 1983) zdobyli dwie pierwsze nagrody. Wspólnie wystawili swoje prace także na Wystawie „Polska - nasz dom” w Lublinie (1984 r.). W 1987 roku Muzeum w Żywcu zorganizowało indywidualną wystawę prac Anny i Józefa Hulków uwzględniając również prace ich dzieci: Jana i Jerzego oraz Anny i jej męża Andrzeja Witosa.

W 1973 roku państwo Hulkowie nawiązali współpracę z „Cepelią” wykonując głównie wyroby z plastyki obrzędowej. Dzięki „Cepelii” prace artystów trafiły na rynek krajowy i zagraniczny. Współpraca z muzeami pozwoliła na prezentowanie prac na licznych wystawach: Żywiec, Bielsko-Biała, Bytom, Kraków, Rabka, Warszawa, Toruń, Lublin.

Artyści należeli do Stowarzyszenia Twórców Ludowych.

Od 1991 roku Anna i Józef Hulkowie prowadzili własną izbę twórczą w Łękawicy, w której mieszkali.

Anna Hulka zmarła w 2009 roku.

 Marian Pokropek