Zofia Gulewicz urodziła się w roku 1915 w Warszawie. Już jako dziecko przejawiała zamiłowanie i zdolności do tańca. Jeszcze przed II wojną światową została absolwentką Warszawskiej Szkoły Baletowej, solistką baletu Teatru Wielkiego w Warszawie i baletnicą Polskiego Baletu Reprezentacyjnego. Poślubiła Arseniusza Gulewicza, inżyniera pochodzącego z Kolonii Wileńskiej

U progu działań wojennych znalazła się w Wilnie i tam mieszkała do końca życia, wiążąc je z działalnością na rzecz popularyzowania polskiej kultury i podtrzymywania polskich tradycji. Czyniła to przede wszystkim poprzez sprawowanie pieczy nad grupą taneczną Polskiego Zespołu Artystycznego Pieśni i Tańca „Wilia”. Z zespołem tym była związana właściwie od momentu jego założenia, przez ponad 40 lat. Współpracowała także jako choreograf z innymi formacjami tanecznymi Wileńszczyzny, m.in. z „Wilenką”, „Mereczanką”, „Prząśniczką”, „Świtezianką”, „Strumykiem” i „Gromadą” oraz z litewskimi teatrami.

Warto podkreślić, iż Zofia Gulewicz stała się wzorem i nauczycielem dla wielu tancerzy i choreografów, którzy od niej przejmowali zamiłowanie do tańca i dyscyplinę pracy.

W uznaniu dokonań laureatki, w 60-lecie jej pracy artystycznej w 1996 roku, zorganizowano uroczysty koncert zespołu „Wilia”. Wydarzenie to zostało zarejestrowane. W 2013 roku zaś Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej przygotowało filmpoświęcony życiu i działalności Zofii Gulewicz.

Jako ciekawostkę można podać fakt, iż laureatka pojawiła się w epizodzie w obrazie Ada, to nie wypada, znanym międzywojennym przeboju filmowym z 1936 roku. Zagrała tam – jeszcze jako uczennica szkoły baletowej – rolę tancerki.

Zofia Gulewicz zmarła w 1998 roku.

Opracowała Justyna Dąbrowska

Źródła: portale internetowe www.tygodnik.lt, www.wilia.lt, www.pogon.lt, www.pl.delfi.lt.