Stanisława Puślednik urodziła się w 1920 roku, mieszkała w Żychlewie. Była znakomitą śpiewaczką, tancerką i poetką. Znano ją także jako autorkę okolicznościowych przemówień, wzorowanych na XIX-wiecznych oracjach, a wygłaszanych przez „starszych drużbów” lub „wodzirejów”, układanych na zamówienie z okazji uroczystych wydarzeń rodzinnych takich jak zmówiny, wesele, pożegnanie zmarłego, a w późniejszych latach z okazji uroczystości dożynkowych i religijnych.

Stanisława Puślednik ukończyła tylko cztery klasy szkoły podstawowej, bo – jak sama napisała – czasy jej dzieciństwa były trudne i jej rodziców nie stać było na kształcenie potomstwa. Całe swe życie spędziła w gminie Krobia i stała się znawczynią miejscowych obyczajów, folkloru biskupińskiego, „żywą kroniką”, osobą pielęgnującą lokalne zwyczaje i tradycje. Od wczesnego dzieciństwa uczestniczyła w uroczystościach wiejskich i przedstawieniach amatorskich, ponieważ przejawiała artystyczne i literackie uzdolnienia.

Od 1972 roku artystka występowała w Zespole „Biskupianie” z Domochowa, który w 1990 roku otrzymał Nagrodę im. Oskara Kolberga. Była autorką repertuaru grupy, pisała teksty piosenek ludowych i wiersze. Były to oracje przygotowywane na okoliczność ważnych wydarzeń rodzinnych, np. przemówienia weselne wygłaszane przed wyjazdem do kościoła. Tworzyła również wystąpienia związane z uroczystościami wiejskimi, spotkaniami poetów, śpiewaków i gawędziarzy ludowych (np. w Krobi w 1982 roku) czy też z okazji świąt religijnych (np. pożegnanie obrazu Matki Boskiej) albo obchodów XX-lecia Zespołu „Biskupianie” z Domochowa (1992).

W uznaniu zasług Stanisława Puślednik otrzymała odznaczenia: Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, „Zasłużony dla Województwa Leszczyńskiego” i „Zasłużony dla Rozwoju Województwa Poznańskiego”.

Stanisława Puślednik zmarła w 2003 roku.

Barbara Zagórna-Tężycka